Niemal każdy, kto borykał się z  roblemami zdrowotnymi swoimi lub najbliższych, mierzył się z kwestią znalezienia skutecznych sposobów leczenia. Nie inne trudności pojawiają się przy wyborze efektywnej psychoterapii. Wielu pacjentów i członków ich rodzin próbuje samodzielnie radzić sobie w gąszczu informacji pochodzących z publikacji na temat danej choroby, Internetu i doświadczeń znajomych. Nadzieję w przezwyciężeniu owych trudności pokłada się obecnie w tzw. praktykach terapeutycznych opartych na dowodach, wśród których znajduje się psychoterapia poznawczo – behawioralna.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna (ang. cognitive behavioural therapy – CBT) jest podejściem terapeutycznym opierającym się na założeniu, że nasze myśli wpływają na odbiór otaczającej nas rzeczywistości oraz doświadczane emocje, reakcje fizjologiczne i zachowanie. Tym samym, zmiana naszych myśli, przekonań i założeń umożliwia również zmianę samopoczucia. Równie istotnym elementem terapii są techniki behawioralne, takie jak na przykład aktywacja behawioralna lub ekspozycja.

Od lat sześćdziesiątych XX wieku, kiedy Aaron Beck opracował poznawczą terapię depresji, w obrębie terapii poznawczo – behawioralnej powstało wiele modeli poszczególnych zaburzeń, których skuteczność terapeutyczna została potwierdzona w licznych badaniach naukowych. Nurt ten cały czas dynamicznie się rozwija, co zaowocowało powstaniem wielu nowych metod terapeutycznych w ramach tzw. III fali CBT (terapia poznawcza oparta na uważności, terapia oparta na akceptacji i zaangażowaniu, dialektyczna terapia behawioralna, terapia schematów).

Terapia poznawczo-behawioralna należy do sposobów pomagania o udowodnionej skuteczności w leczeniu:

• zaburzeń lękowych (fobie specyficzne, zaburzenie paniczne, agorafobia, fobia społeczna, zaburzenie obsesyjno – kompulsyjne, zaburzenie lękowe uogólnione, PTSD, zaburzenia pod postacią somatyczną),
• depresji oraz zapobieganiu jej nawrotom,
• zaburzeń odżywiania,
• zaburzeń osobowości,
• choroby afektywnej dwubiegunowej i schizofrenii, jako obiecujące uzupełnienie farmakoterapii.

Techniki poznawcze i behawioralne są ponadto z powodzeniem stosowane w pomocy dzieciom i młodzieży, w terapii:

• depresji,
• zaburzeń lękowych (fobie, lęk separacyjny, zaburzenie obsesyjno – kompulsyjne, lęk uogólniony, zaburzenie stresowe pourazowe),
• zaburzeń odżywiania,
• zaburzeń pod postacią somatyczną,
• ADHD.